Η πρώτη απεικόνιση του ανθρώπινου σώματος στην ιστορία της ιατρικής είναι η ακτινογραφία του χεριού της Άννας, γυναίκας του Γερμανού φυσικού Rontgen ο οποίος το 1895 ανακαλύπτει τις ακτίνες Χ και βραβεύεται γι΄ αυτό με το βραβείο Νόμπελ.

Χρειάστηκε να περάσουν σχεδόν 20 χρόνια μέχρι κάποιος να επιχειρήσει να απεικονίσει τον μαστό. Πρόκειται για τον Γερμανό χειρουργό Albert Salomon ο οποίος το 1913 επιχειρεί να απεικονίσει τον καρκίνο του μαστού βγάζοντας ακτινογραφίες σε 3000 μαστούς που έχει αφαιρέσει και συγκρίνοντας τις εικόνες με τα ευρήματα της βιοψίας.

Μετά από 20 περίπου χρόνια, το 1930 ο Αμερικανός φυσικός και ακτινολόγος Stafford Warren είναι ο πρώτος γιατρός που χρησιμοποίησε την μαστογραφία για να απεικονίσει τον καρκίνο του μαστού πριν το χειρουργείο. Έβαζε τις γυναίκες να ξαπλώνουν στο πλάι στο εξεταστικό κρεβάτι με το ένα χέρι σηκωμένο. Έβγαλε έτσι ακτινογραφίες μαστών σε 119 γυναίκες.

Το 1949 ο Raoul Leborgne, ακτινολόγος από την Ουρουγουάη εισάγει την τεχνική συμπίεσης των μαστών ανάμεσα σε δύο πλάκες η οποία χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα.

Στα τέλη της δεκαετίας του 50 ο Robert Egan, ακτινολόγος από το Χιούστον εισάγει μία καινούρια τεχνική χρησιμοποιώντας ειδικές ενισχυτικές πινακίδες και βιομηχανικό film για καλύτερες εικόνες.

Από το 1956 έως το 1959 ο Dr Egan και οι συνεργάτες του στο MD Andersen καρκινικό κέντρο του Χιούστον βγάζουν μαστογραφίες σε 2000 γυναίκες οι οποίες δεν είχαν κανένα ψηλαφητό εύρημα στους μαστούς και βρίσκουν 53 καρκίνους μόνο με τη μαστογραφία.

Από το 1963 έως το 1966 ο Dr Philip Strax κάνει την πρώτη μεγάλη μελέτη ελέγχου του ρόλου της μαστογραφίας στη μείωση των θανάτων. Η μελέτη έδειξε ότι η μαστογραφία μείωσε τον θάνατο από καρκίνο του μαστού κατά 1/3.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1960 αρχίζουν να δημιουργούνται τα πρώτα ακτινολογικά μηχανήματα αποκλειστικά για μαστό, οι μαστογράφοι και η μαστογραφία κερδίζει την αποδοχή ως μέσο ελέγχου του πληθυσμού.

Το 1976 επίσημα η Αμερικανική Ογκολογική Εταιρεία προτείνει τη μαστογραφία σαν μέθοδο ελέγχου του πληθυσμού. Αυτή λοιπόν είναι η χρονολογία που πλέον ξεκινά ο έλεγχος των γυναικών με μαστογραφία.

Στην Ευρώπη η μεγαλύτερη μελέτη ελέγχου του πληθυσμού με μαστογραφία ξεκινά το 1977 στη Σουηδία με επικεφαλής τον Ακτινολόγο Lazlo Tabar. Η μελέτη περιλαμβάνει 135,000 γυναίκες οι οποίες χωρίστηκαν σε δύο ομάδες. Οι μισές από αυτές ελέγχονταν με μαστογραφία μίας λήψης κάθε 2 χρόνια 40-50 και κάθε 3 χρόνια 50-60. Οι άλλες μισές δεν έκαναν μαστογραφία. Τα αποτελέσματα τα μελέτης που ανακοινώθηκαν το 1988 έδειξαν 31% μείωση των θανάτων από καρκίνο του μαστού και 25% μείωση των επιθετικών καρκίνων.

Ο Tabar πρότεινε τότε να γίνεται Μαστογραφία 2 λήψεων και ετήσιος έλεγχος προκειμένου να βελτιωθούν ακόμη περισσότερο τα αποτελέσματα. Η νέα, μεγαλύτερη Σουηδική μελέτη που έγινε σε 13 πολιτείες δημοσιεύτηκε το 2013 και ανέδειξε μείωση των θανάτων από καρκίνο του μαστού κατά 43%. Ο Lazlo Tabar είναι ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα στην απεικόνιση του μαστού και συνεχίζει ακόμη και σήμερα να οργώνει τον κόσμο εκπαιδεύοντας ειδικευμένους ακτινολόγους μαστού.

Το 2000 κυκλοφορεί το πρώτο σύστημα ψηφιακής μαστογραφίας η οποία δίνει τη δυνατότητα της αποθήκευσης αλλά και της καλύτερης διαχείρισης των μαστογραφιών καθώς και της καλύτερης επεξεργασίας της εικόνας χωρίς επανάληψη των λήψεων.

Το 2009 η Αμερικανική Ογκολογική Εταιρεία ανακοινώνει ότι οι θάνατοι από καρκίνο του μαστού μειώθηκαν κατά 30% από το 1991 χάρη στη βελτίωση της πρώιμης διάγνωσης και θεραπείας.

Το 2011 εγκρίνεται το πρώτο μηχάνημα 3D μαστογραφίας (τομοσύνθεσης) το οποίο αποδεικνύεται κλινικά ότι είναι καλύτερο από την ψηφιακή μαστογραφία. Η πρώτη τομοσύνθεση πραγματοποιήθηκε το 2011 στο Κέντρο Μαστού Μασαχουσέτης.

Το 2013 αρχίζουν να κυκλοφορούν οι νέας γενιάς 3D μαστογράφοι με χαμηλότερη δόση ακτινοβολίας.

Το 2014 μελέτη στο αμερικανικό περιοδικό JAMA ανακοινώνει ότι η 3D μαστογραφία βρίσκει σημαντικά περισσότερους επιθετικούς καρκίνους ενώ μειώνει και τον αριθμό των γυναικών που κάνουν συμπληρωματικές εξετάσεις.